بررسی تاثیر مترونیدازول، اریترومایسین و ایندومتاسین بر روند زایمان زودرس ایدیوپاتیک

چکیده سابقه و هدف: با توجه به عدم پاسخ قابل قبول زایمان زودرس به درمان با توکولیتیک ها و احتمال عدم موفقیت آنتی بیوتیک ها به دلیل لیز شدن باکتری ها و آزاد شدن اندوتوکسین ها و به منظور تعیین تاثیر افزودن آنتی پروستاگلاندین (ایندومتاسین) به ترکیب آنتی بیوتیکی مناسب (مترونیدازول- اریترومایسین ) و بررسی تاثیر آنها در مهار زایمان زودرس ایدیوپاتیک، این مطالعه انجام گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 49 خانم باردار با سن حاملگی 34-26 هفته با علایم زایمان زودرس ایدیوپاتیک بطور تصادفی به دو گروه مورد ( 25 نفر) و شاهد (24 نفر) تقسیم شده و از نظر سن حاملگی، تاخیر زایمان برای 24 ساعت و ادامه حاملگی تا 37 هفته، وزن تولد و میزان نیاز نوزاد به nicu ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، آزمون دقیق فیشر و آزمون t تحلیل شدند. یافته ها: تاخیر 24 ساعته زایمان در 84 درصد گروه مورد و 2/79 درصد گروه شاهد مشاهده شد (ns). میانگین وزن نوزادان در گروه مورد 863±2273 گرم و در گروه شاهد 529±2011 گرم بود (ns). فراوانی نرسیدن به 37هفته حاملگی درگروه مورد و شاهد به ترتیب 32 و 8/20 درصد بود (ns). تعداد نوزادانی که به علت پره ماچوریتی مردند، در دو گروه یکسان بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد افزودن آنتی پروستاگلاندین (ایندومتاسین) به آنتی بیوتیک (مترونیدازول- اریترومایسین) تاثیری بر مهار روند زایمان زودرس ایدیوپاتیک ندارد. واژگان کلیدی: زایمان زودرس، آنتی بیوتیک، ایندومتاسین، پیامد پره ناتال.